Sürüklenen Gemiler Gibi...

Palamarları, kendisini iskeleye bağlayan o kalın yağlı halatları gevşeyip çözülmüş bir gemi, ne kadar heybetli, ne kadar güvenilir ve ne kadar sağlam olursa olsun, usul usul, hissettirmeden limandan denize doğru kaymaya başlar.

Fark edemezsiniz, gittikçe açılır!

Öyle bir an olur, ne bir daha geri gelebilir, ne kıyıda kalanlar ona imdat edebilir. “Sonsuzluğu fehmettiren deryanın” derinliği kadar mavi, maviliği kadar derin cazibesinde kaybolur gider gemi…

İşte insanın, büyük pişmanlıklar getiren hatalara ve acı verici imkânsız sevdalara düşmesi de çoğu zaman böyle olur… “Lâ ilâhe illâ ente sübhâneke innî küntü mine’z-zâlimîn.”

(HÜZÜNLÜ TEBESSÜMLER adlı kitaptan alınmıştır.)