İz

Küçük bir sümüklü böcek annesiyle birlikte ulu bir çınarın gövdesinde usul usul yürümekteydi. Bir ara, arkasına baktı ve geride bıraktıkları izi hayretle seyretti. Sonra, merak dolu bir ses tonuyla:

“Anneciğim,” dedi. “Bu ardımızda bıraktığımız yaldızlı iz neyin nesi Allah aşkına?”

Annesi bilgiç bir edayla başını geriye çekip:

“Evladım,” dedi. “Bu iz, geçen ömrümüzdür bizim.”

Bu kısa konuşmadan sonra, tekrar yola koyuldular. Küçük sümüklü böcek, yol boyu sık sık ardına bakıp bıraktıkları izleri seyrediyor, sonra kendi kendine şöyle söyleniyordu:

“Ne kadar da parlak bir mazimiz var.”